Stadion White City rozpoczął działalność w 1908 roku i od razu gościł dwa ważne wydarzenia. Pierwszym były Igrzyska Olimpijskie w Londynie – na stadionie rozegrano m.in. zawody w pływaniu, żużlu, boksie, skokach przez przeszkody i lekkoatletyce. Drugie wydarzenie miało pozasportowy charakter. Mogący ówcześnie pomieścić 68 000 widzów obiekt był miejscem wystawy francusko-brytyjskiej.
W 1926 roku stadion został przejęty przez Związek Wyścigów Chartów Angielskich. Rok później tor pokryto trawą na potrzeby psich wyścigów oraz zawodów żużlowych, z których potem zasłynął. Zbudowano nowe zadaszone tarasy i restaurację. Od 1927 roku aż do zamknięcia, odbywały się tam cotygodniowe spotkania chartów, a tor wyścigowy był uważany za najlepszy w Wielkiej Brytanii.
W 1931 roku powstała bieżnia lekkoatletyczna.. W tym samym roku znany londyński klub Queens Park Rangers rozpoczął pierwszy z dwóch okresów gry na stadionie, trwający do 1933 roku. W 1932 roku rozpoczęła się tu era organizacji największych angielskich spotkań bokserskich, która trwała do końca lat 50-tych.
White City odegrało także dużą rolę w zawodach żużlowych, nie tylko w wymiarze krajowym. Początek nastąpił w 1928 roku, w którym miejscowa drużyna przystąpiła do nowo formowanej ligi speedwaya. Wielki kryzys ekonomiczny spowodował szybkie wycofanie się drużyny z rozgrywek. Złota era żużla na White City to lata 1976-1982. W Londynie powstała nowa drużyna pod nazwą White City Rebels, w której jeździł także nasz rodak Marek Cieślak. Stadion był trzykrotnie gospodarzem Drużynowych Mistrzostw Świata w latach 1976, 1979 i 1982. Zamknięcie toru żużlowego na Wembley w 1981 roku zwiastowało jeszcze lepsze czasy dla White City, który zastąpił go w roli stadionu narodowego dla speedwaya. Niestety na krótko – w 1985 roku obiekt został zburzony, a na jego miejscu wybudowano kompleks budynków BBC.
(1) Circa 1908. Wyd. Millar & Lang Ltd. Wymiary: 8,7*13,9 cm. Nr: S 195.